Pojawienie się noworodka w domu jest dla każdego psa bardzo dużym stresem. Spowodowany jest on zmniejszeniem uwagi, jaką zwykle domownicy poświęcali psu, zmianą rozkładu dnia, oraz bogactwem nowych sytuacji, dźwięków i zapachów.
Nadmierny stres u psa może być przyczyną zaburzeń jego zachowania, dlatego tak ważne jest, aby odpowiednio przygotować go do nadchodzących zmian.
Cały proces przygotowania psa na pojawienie się niemowlaka składa się z dwóch elementów. Pierwszy element ma na celu zapewnienie komfortu psychicznego psu w okresie gdy w domu pojawia się noworodek, a drugi element ma na celu ułatwienie życia domownikom w tym trudnym okresie.
Przygotowanie psychiczne psa polega na stopniowym zmniejszaniu ilości czasu, jaki domownicy poświęcają psu. Powinno się to odbywać stopniowo, przez kilka miesięcy. Proponuje się wprowadzić specjalne zabawy, w których pies bawi się sam i które dają psu dużo satysfakcji. Ułatwią one psu zaakceptowanie ograniczonego kontaktu z domownikami.

Dobrze jest zaznajomić psa z nowymi zapachami, dlatego dobrze jest przynosić od znajomych, którzy mają małe dzieci, a potem ze szpitala rzeczy pachnące noworodkiem.

W chwili gdy noworodek będzie przywiezione ze szpitala, psa nie powinno być w domu. Najlepiej jest tak zaaranżować sytuację, aby pies wszedł do domu dopiero, gdy już będzie po całym zamieszaniu związanym z przyjazdem dziecka.
Trzeba przywitać się z psem i umożliwić mu powąchanie noworodka. Potem można dać psu ulubioną zabawkę lub bardzo dobry smakołyk.

Przede wszystkim należy sobie uświadomić, że pojawienie się noworodka w domu jest dla psa trudnym przeżyciem. Właściwie przygotowany na to wydarzenie pies nie powinien sprawiać domownikom żadnych problemów.
Jeżeli natomiast pies zacznie zachowywać się niewłaściwie, to nie jest to spowodowane złośliwością, ale tym, że sytuacja go przerosła i nie potrafi sobie z nią poradzić. W takim przypadku należy mu pomóc.

Obcowanie ze zwierzętami na bardzo duży wpływ na życie i rozwój emocjonalny zarówno dorosłych, jak i dzieci. Dla dzieci jest to szczególnie ważne, bo poprzez kontakt ze zwierzętami następuje prawidłowa socjalizacja, dzięki której nie będą one się bały psów ani innych zwierząt w dorosłym życiu. Często psy są najwierniejszymi powiernikami dziecięcych problemów i kompanami zabaw. Niestety słyszy się w mediach o pogryzieniach dzieci przez psy. Chciałabym podkreślić, że w każdym przypadku odpowiedzialność za takie wydarzenie ponoszą rodzice. Nigdy bowiem nie należy zostawiać dzieci w obecności psa bez opieki dorosłych. Zachowania agresywne psów wobec dzieci wynikają z tego, że psy inaczej niż ludzie pojmują gesty i zachowania. Dla psa pochodzenie na wprost, z przodu, patrzenie prosto w oczy, a tak się dzieje szczególnie w przypadku dzieci, bo mają one oczy na wysokości oczu psa, oraz wyciąganie ręki jest oznaką wrogich zamiarów. Dodatkowo często dzieci podbiegają do psów śmiejąc się i pokazując w uśmiechu zęby, co jeszcze wzmacnia negatywny dla psa przekaz. Psy unikają konfliktów i zanim ugryzą stosują całą gamę sygnałów uspokajających, które mają na celu powstrzymanie dziecka przed dalszym zbliżaniem się. Pierwszym z takich sygnałów jest odwrócenie głowy w bok i oblizanie się. Jest to sygnał, który mówi: „nie mam złych zamiarów, ale jest to dla mnie sytuacja niekomfortowa, odejdź”. Jeżeli to nie daje rezultatu, pies stosuje mocniejszy sygnał, mianowicie marszczy wargi i odsłania zęby, a następnie dołącza do tego warczenie i dopiero wtedy, jeśli nic nie skutkuje, a dodatkowo pies nie ma drogi ucieczki, może dojść do kłapnięcia zębami. Z reguły nie jest ugryzienie, a raczej uderzenie zębami, ale w związku z tym, że na wysokości psiego pyska znajduje się twarz dziecka jest to szczególnie niebezpieczne. Rodzice powinni zwracać uwagę na sygnały wysyłane przez psy i reagować odpowiednio wcześnie, czyli już w momencie, kiedy pies odwraca głowę i się oblizuje. W takiej sytuacji należy odwrócić uwagę dziecka od psa. Ważne jest także, aby pies miał swoje miejsce, gdzie mógłby spać nie niepokojony przez dziecko, bowiem najbardziej niebezpieczne sytuacje powstają w chwili, gdy dziecko podchodzi do śpiącego psa. Wskazane jest także aby uczyć dzieci prawidłowych zachowań wobec psa, to znaczy, aby podchodziły do psa po łuku lub lekkim skosem, z rękami opuszczonymi wzdłuż ciała, oraz żeby nie patrzyły psu w oczy. Zaleca się także nagradzanie psa za właściwe zachowanie, co pomoże mu zrozumieć jak powinien się zachowywać w danej sytuacji. Przestrzeganie powyższych zasad sprawi, że kontakty dzieci z psami będą bezpieczne i komfortowe dla obu stron.